ارائه الگوی ترکیبی عوامل مؤثر بر توسعه و پذیرش گردشگری مجازی در ایران

امروزه هیچ صنعتی بدون بهره برداری از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی، نمی تواند نقشی تعیین کننده در رقابت های ملی و فراملی ایفا کند. صنعت گردشگری نیز از این امر مستثنی نیست. از آنجا که توسعه صنعت گردشگری به عنوان مهمترین بخش اقتصادی و درآمدزا، یکی از چالش های مهم توسعه اقتصادی در دنیا است، کشورهایی موفق بوده اند که با به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات در این صنعت و یافتن راه های جدید به نحو مطلوب از توانمندی های این بخش بهره برده اند. در این پژوهش به بررسی عوامل مؤثر بر گردشگری مجازی با استفاده از الگوی جامع گردشگری مجازی )ترکیبی از الگوی نوری و الگوی آرکن( پرداخته شده است. روش پژوهش توصیفی همبستگی است - و جامعه آماری کلیه مدیران شرکت های گردشگری و کارشناسان بخش فناوری اطلاعات شهر تهران که خدمات خود را به صورت الکترونیکی ارائه می دهند، تشکیل می دهد. به منظور تحلیل فرضیه ها پژوهش از آزمون تحلیل مسیر در الگوی معادله های ساختاری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که آمادگی الکترونیکی و شبکه های مشارکتی مجازی بر گردشگری مجازی تأثیرگذار هستند.